W Lublinie zakończyły się oficjalne uroczystości Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Biało-czerwone flagi w akompaniamencie orkiestry wojskowej zostały wciągnięte na maszt Lubelskiego Urzędu Wojewódzkiego i lubelskiego ratusza.
Patrząc jednak na lubelskie bloki i kamienice zdaje się, że większość lublinian nie zdecydowała się na wywieszenie biało czerwonej flagi w dniu jej święta. – Brak czasu. Zapominam. Mam za dużo spraw na głowie – tłumaczy się jedna z mieszkanek. – Mam bardzo mały balkon. Nie mam flagi na balkonie. Bardzo mi z tego powodu przykro. Ale kocham ją całym sercem – mówi inny lublinianin.
Zdaniem prezydenta Lublina Krzysztofa Żuka – patrząc na bloki miasta celebracji święta nie widać, jednak przy okazji rożnych imprez m.in sportowych ten patriotyzm jest zauważalny. – Ktoś, kto nosi w sobie patriotyzm będzie do niej podchodził zawsze z czcią – mówi. – I ten Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej przyczynił się do tego. W 2004 r., kiedy parlament go wprowadzał, były dyskusje czy mamy tego dnia celebrować symbol Orła Białego, czy flagę. Wybrano flagę i słusznie, bo to jest symbol, który łączy.
– Widzimy na różnych uroczystościach mnóstwo flag i to jest piękne – dodaje wojewoda lubelski Przemysław Czarnek. – Jednak te flagi są często zamazane nazwami różnych miejscowości czy hasłami, dopingującymi naszych sportowców. Flaga to nie jest miejsce, na którym można napisać cokolwiek. Flaga biało-czerwona to barwy narodowe i należy je szanować.
Na lubelskim deptaku flagi przechodniom rozdawali dziś przedstawiciele Platformy Obywatelskiej. Akcja miała skłonić mieszkańców Lublina do udekorowania flagami swoich mieszkań i domów. – Wciąż mało osób się na to decyduje, jednak jest coraz lepiej – zauważa Wojciech Wilk z PO.
Flaga jest znakiem symbolizującym suwerenność państwową lub narodową. Jej wygląd zwykle nawiązuje do tradycji historycznej państwa. Henry Ward Beecher, amerykański reformator religijny, tak pisał o fladze: „Patrząc na flagę państwową dociekliwy umysł widzi nie tylko flagę, lecz samo państwo i niezależnie od jego symboli i insygniów widzi na fladze przede wszystkim formę rządów, pryncypia, prawdy i historię narodu, który jej używa”.
Polska flaga składa się z dwóch równych, poziomych pasów – białego i czerwonego. Oficjalnie została uznana za symbol narodowy w 1919 roku, po latach zaborów, w rok po uzyskaniu przez Polskę niepodległości. Same barwy – biel i czerwień – już wcześniej były uznawane za narodowe. Jako jedne z nielicznych na świecie mają pochodzenie heraldyczne. Wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Dlatego też na fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła.
Poza granicami Polski oficjalnym symbolem naszego kraju jest flaga z polskim orłem na białym pasie. Używa się jej jedynie w celach dyplomatycznej reprezentacji Rzeczypospolitej Polskiej.
Kwestie prawne związane z polskimi symbolami narodowymi reguluje ustawa o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. Została uchwalona w 1980 roku, później była wielokrotnie nowelizowana.
2 maja jest też obchodzony jako Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
ZAlew / IAR
Dzień Flagi RP w Lublinie, 02.05.2017, fot. Mirosław Trembecki