140 lat temu pierwsze pociągi wyruszyły Drogą Żelazną Nadwiślańską łączącą Warszawę i Kowel. Był to ważny moment dla wszystkich miast i wsi położonych na tej trasie.
– Wydarzenia roku 1877 umożliwiły rozwój tych terenów – mówi autor wystawy poświęconej tej rocznicy, puławski historyk Mariusz Karolak. – Latem tamtego roku pociągi pokonały trasę z Warszawy. Między innymi przez Puławy i Dęblin kolej dotarła do Lublina i dalej na południowy wschód. Powstały tory i dworce – dodaje.
– Są to budynki, gdzie można się dopatrzyć takiego stylu syberyjskiego. To jest taki budynek stacji w Klemensowicach, Sadurkach. Następnie za Wisłą, na trasie do Warszawy Życzyn oraz oczywiście Gołąb – mówi kustosz Muzeum Nietypowych Rowerów w Gołębiu, przewodnik i miłośnik kolei, Józef Konstantyny Majewski. – Budynek spełniał wiele ról, ale przede wszystkim tą podstawową. Mieściły się tam kasy. Swego czasu był tam bar, a na piętrze były mieszkania służbowe.
– Jednym z ciekawszych dworców jest budynek stacji Puławy, przez mieszkańców zwany Puławy Drewniane, zlokalizowany z dala od ówczesnego centrum miasta – opowiada Karolak. – Miały one znaczenie militarne. Dworce w razie sytuacji kryzysowej zapewniały ewakuację wojsk, szybsze przeniesienie towarów.
– Pamiętam opowieści mojej babci, która podróżowała przeprowadzając się z Wrocławia. Zabierała ze sobą cały dobytek. Można było przewozić naprawdę duże przedmioty – mówi konduktor Ula Adamiak. – Funkcja kolei się zmieniła. Kiedyś pasażerowie podróżowali głównie w celach turystycznych. Teraz rynek pracy się znacznie rozszerzył.
– Na liniach kolejowych, chociaż coraz mniej, jest dużo urządzeń jeszcze przedwojennych, mechanicznych – mówi automatyk sterowania ruchem.
Dodajmy, że całkowita długość linii kolejowej wynosiła pod koniec XIX wieku około 456 kilometrów. Początkowo codziennie w obie strony kursowało osiem pociągów: dwa wojskowe, cztery towarowe, jeden pocztowy i jeden osobowo-towarowy.
ŁuG
Fot. pixabay.com