20 marca o godzinie 17.15 rozpocznie się astronomiczna wiosna. Słońce przejdzie ze znaku Ryb w znak Barana i znajdzie się w punkcie równonocy wiosennej. Dzień i noc trwają wówczas tyle samo – po 12 godzin, od tego momentu dzień staje się coraz dłuższy.
Przyjęło się, że pierwszy dzień wiosny jest świętowany 21 marca – gdy zaczyna się kalendarzowa wiosna. Zgodnie z ludowym zwyczajem, topi się wtedy marzannę. To długa tradycja, pisał już o niej w XV wieku Jan Długosz w „Kronikach”. Topienie słomianej kukły wyobrażało symboliczne zniszczenie zimy, śmierci oraz wszelkiego zła.
W pierwszy dzień wiosny uczniowie w Polsce obchodzą nieformalne święto – Dzień Wagarowicza. Władze szkolne próbują ograniczyć lub na swój sposób zalegalizować brak lekcji. W tym celu organizują imprezy, okolicznościowe wyjścia, na przykład do parku, aby tradycyjnie topić marzannę.
Z nadejściem wiosny nastąpi także zmiana czasu, ale dopiero pod koniec miesiąca. W nocy z 24 na 25 marca, czyli z soboty na niedzielę, przestawimy zegarki o godzinę do przodu – z godziny 2.00 na 3.00. To oznacza, że będziemy spać o godzinę krócej, ale za to będą dłuższe, jasne popołudnia.
Rodzaje wiosny są różne. Tak zwana wiosna termiczna jest wtedy, gdy średnia dobowa temperatura przekracza 5 stopni, ale osiąga nie więcej niż 10 stopni. W każdym roku wiosna termiczna przychodzi o rożnej porze – zazwyczaj około 25 marca na Ziemi Lubuskiej, Dolnym Śląsku, Opolszczyźnie i w Wielkopolsce, około 5 kwietnia pojawia się na Pomorzu Gdańskim, Warmii, Podlasiu i Mazurach, zaś w połowie kwietnia w rejonach podgórskich.
Dla botaników istotna jest wiosna fenologiczna – okres w przyrodzie, kiedy trawa staje się zielona, a na drzewach pojawiają się pąki kwiatów i liści. Jej pierwsze symptomy możemy zauważyć w postaci kwitnącej leszczyny.
Wiosna potrwa do 21 czerwca, kiedy powitamy astronomiczne lato.
IAR
Fot. pixabay.com