„Do obrzędów dorocznych, w których uczestniczyli prawie wszyscy mieszkańcy wsi, należał zwyczaj poświęcania pól. Obchodzono go na wiosnę w dniu św. Marka (25 kwietnia) lub dni krzyżowe, tj. poniedziałek, wtorek i środę przed Wniebowstąpieniem. Uroczysta procesja obchodziła pola od figury do figury, śpiewając litanię do wszystkich świętych i poświęcała po kolei wszystkie uprawne pola. Zwyczaj ten należał do starej bardzo tradycji, którą zawiadowała gromada. W każdym razie była to uroczystość związana z dawnym obrzędem wiosennym”.

Zwyczaj święcenia pól pielęgnowany jest do dzisiaj w wielu polskich miejscowościach, także na Lubelszczyźnie. Na przełomie kwietnia i maja mieszkańcy spotykają się przy przydrożnej kapliczce i rozpoczynają modlitwę o urodzaj i błogosławieństwo Boże w pracy, a także o zgodę, miłość dla wszystkich mieszkańców wioski.

Obrzęd jest wyrazem wiary w Bożą Opatrzność. Według myśli chrześcijańskiej praca na roli to zaszczyt, służba, znak podjęcia współpracy z Bogiem, który podzielił się z nami możliwością tworzenia.

SzyMon

Źródło: S. Darłakowa, „Zwyczaje i obrzędy doroczne oraz rodzinne w powiecie tarnobrzeskim”, [w:] „Prace i materiały z badań etnograficznych…”, Rzeszów 1968, s. 91-92.

Święcenia pól, parafie: Jastków, Garbów, Mełgiew, 09.05.2018, film i fot. Piotr Michalski