Nie żyje mistrzyni reportażu Krystyna Melion, znakomita reportażystka, legenda polskiej szkoły reportażu radiowego, autorka kilkuset reportaży i dokumentów radiowych, wyróżniona w 1969 Złotym Mikrofonem.
Krystyna Melion była przedstawicielką „szkoły warszawskiej” reportażu – dążyła do czystej formy, czyli autentycznego dźwięku i głosu bohatera jako najważniejszego budulca opowieści.
W 1974 r. jako pierwsza autorka z Polski otrzymała nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Multimedialnych Premios Ondas w Barcelonie za „Głębokie zanurzenie” – reportaż o rekordziście świata w pływaniu stylem klasycznym Marku Petrusewiczu, który po amputacji nogi został trenerem pływackim sportowców niepełnosprawnych.
Szereg swoich reportaży radiowych Krystyna Melion poświęciła Powstaniu Warszawskiemu. Były to m.in.: „Zwyczajni, prości, nieogromni” – wspomnienia żołnierzy powstańczego Batalionu „Zośka; „Powrót z Hadesu”; „Piosenka z barykad”; „Błyskawica” – o powstańczej radiostacji i „Budowałam barykadę” – wspomnienia poetki Anny Świrczyńskiej.
Inne ważne jej reportaże to: „Dwie godziny, 40 minut, 15 sekund byłem z narzeczoną”, „Bronek i jego dwójka” oraz „Cygańskie largo”.
W 2015 roku Krystyna Melion została uhonorowana Nagrodą Specjalną Studia Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia za to, że była osobą, „która swoją twórczością jak magnes z ogromną siłą przyciągała do Radia różne pokolenia młodych adeptów sztuki reportażu” – czytamy na stronie Polskiego Radia. Rok później, za to samo, podczas Ogólnopolskiego Konkursu Reportażystów, otrzymała nagrodę „Magnes reportażu”.
RL / PAP / opr. WM
Fot. pixabay.com