Hala główna lubelskiego dworca autobusowego została wpisana do rejestru zabytków województwa lubelskiego. Decyzję w tej sprawie podjął Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków. Przeciwny wpisowi był właściciel, czyli podległa samorządowi województwa lubelskiego spółka Lubelskie Dworce. Zdaniem zarządu spółki wpis do rejestru zabytków obiektu uniemożliwiłby jakiekolwiek inwestycje na tym terenie. Lubelski Konserwator zaznacza, że orzeczenie nie przesądza o dalszych losach zabytku. Jednak wszelkie plany dotyczące obiektu będą wymagały uzyskania pozwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
CZYTAJ: Lublin: spór o wpisanie dworca PKS do rejestru zabytków
Budynek dworca nie był wcześniej uznany za dobro kultury współczesnej, nie został ujęty w gminnej ewidencji zabytków i w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie zostały przyjęte żadne ustalenia dotyczące zasad jego ochrony. Postępowanie w sprawie wpisu zabytku do rejestru zostało wszczęte z urzędu. Zgromadzony został obszerny materiał dowodowy. Na jego podstawie zadecydowano o objęciu ochroną konserwatorską wyłącznie hali głównej obiektu (jego centralnej, przeszklonej części), osadzonej pomiędzy dwoma murowanymi aneksami, wraz z mozaiką na jednej ze ścian.
Budynek dworca to dzieło architekta Wiesława Żochowskiego i konstruktora Eugeniusza Szurgota. Budynek zaprojektowano jako dwukondygnacyjny pawilon na planie litery L. Znajdującą się pośrodku halę przeszklono. W hali znajduje się mozaika, która powstała w 1971 roku z barwnego szkła. Prawdopodobnie przedstawia pejzaż z postacią patrzącą przez lunetę. Mozaika, decyzją konserwatora, również została wpisana do rejestru zabytków.
ZAlew / opr. WM