Co jest „brudem” w naszym pejzażu dźwiękowym? Czy może być nim też sama muzyka, np. nachalnie emitowana z umieszczonych niemal wszędzie głośników. Jaki to może mieć skutek dla naszej wrażliwości, zdrowia, dla przyszłości samej muzyki? Czy potrafimy jeszcze słuchać?
W programie rozmowa z Danutą Gwizdalanką i Krzysztofem Meyerem, jaka odbyła się w Teatrze Starym w Lublinie. Danuta Gwizdalanka zajmuje się muzykologią, jest autorką książek o muzyce. Autorka podręczników, prac poświęconych społecznym kontekstom kultury muzycznej i muzyce kameralnej (przewodnik po utworach oraz dzieje praktyki wykonawczej) oraz biografii (m.in. Mieczysława Wajnberga, Karola Szymanowskiego). W latach osiemdziesiątych zapoczątkowała w Polsce tematykę ekologii muzyki, m.in. tłumaczeniem fragmentu książki R. Murray Schafera „Tuning of the World” oraz cyklem artykułów „Strojenie trąb jerychońskich” na łamach „Ruchu Muzycznego”. Efektem paroletnich badań podjętych wraz z Krzysztofem Meyerem nad życiem i twórczością Witolda Lutosławskiego stała się antologia wypowiedzi kompozytora (Postscriptum, Warszawa 1999) oraz dwutomowa monografia życia i twórczości Lutosławskiego: Droga do dojrzałości (Kraków 2003), Droga do mistrzostwa (Kraków 2004) nominowana do nagrody im. J. Długosza w 2005 roku. W latach 2005-2011 nakładem PWM ukazał się czterotomowy podręcznik dla szkół muzycznych „Historia muzyki”, a niedawno m.in. „100 lat z dziejów polskiej muzyki” (2019) i w roku ubiegłym „Symfonia na 444 głosy” – bo tyle zacytowano w niej osób wypowiadających się na temat muzyki: od Pitagorasa, przez Bacha, Strawińskiego i Cage’a, po Jimmiego Hendrixa i współczesnych blogerów. Wszyscy opowiadają o tym dlaczego słuchają muzyki, na czym polega komponowanie, w czym tkwi tajemnica sukcesu wirtuoza, jak czerpać radość ze słuchania muzyki.
Drugim gościem Grażyny Lutosławskiej był w Teatrze Starym Krzysztof Meyer – kompozytor, pianista i pedagog. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat. W latach 1966-68 współpracował jako pianista z krakowskim zespołem muzyki współczesnej „MW2″. Przez prawie trzydzieści lat był profesorem kompozycji w Hochschule für Musik w Kolonii. Od 2008 ponownie naucza w krakowskiej Akademii Muzycznej. Wykładał także muzykę współczesną w Austrii, Brazylii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Wenezueli i Związku Radzieckim. Należy do Akademie der Künste w Mannheim. W programie przywołamy fragmenty tego spotkania.
Fot. pixabay.com